विकल्प बिहिन

प्रिय
ति परेली केशहरु
जसमा अल्झिएर
नौरंगी सपना साँच्ने
एकजोडा आँखा सम्मुख
मेरो उन्मुक्तिको चाहनाले
पक्कै पनि
कुठाराघात गरेको हुँदो हो
रेटेको हुँदो हो तिम्रो छाती
तितो यथार्थको करौँतीले
नअंकुराउँदै उजाड बने होलान्
तिम्रो स्वप्न बगैँचा !
सम्बन्ध भित्रको मर्यादा
लाग्दो होला
मैँले उल्लंघन गरेँ
बिटुलो पारिदिएँ
स्वतन्त्रताको परिभाषा
तर
मेरो प्रिय मान्छे
मलाई आवरणको सुन्दरता
स्त्रीको सुन्दर गहना
किन किन हजम भएन !
अभिशप्त जिन्दगी बोकेर
सामाजिक परिवेशभित्र
असामाजिक भएर बाँच्ने
रहर भन्दा ज्यादा बाध्यता
जब
ज्वाला बनेर मुुटुमा सल्किन्छ
तब
एकाध निर्णयहरुले
मष्तिष्कलाई रोमान्चित बनाउने
रहस्य पाएँ
हो
तिम्ले ठिक सुन्यौ
म पागल भएँ
सद्दे हुनुको हदमा बसेर
बेहद दुखेको मन बुझाउने
बैकल्पिक बाटाहरुको अभाबमा
सद्दे हुनुको एक मात्र प्रमाण
मैँले मुखुण्डो उतारिदिएँ
मलाई माफ गर प्रिय
मैँले केश मुण्डन गरेँ!!

मलाई स्विकार्य छैन

हजारौँ सहिदको
रक्तकुण्डमा होली खेलेर
लाल कमरेडहरु
लाल दरबारभित्र
लालसाको खेती गरिरहेछन्
मेरो क्रान्ति चेत
लालझण्डाको छायाँमुनि
सुरक्षित भएको ढोंग
कहिलेसम्म गरुँ ?
मलाई बालुवाटार
स्विकार्य छैन
मलाई लाजिम्पाट
स्विकार्य छैन
अहँ पटक्कै छैन
सिंहदरबार छिरेर
संसदभवन हुँदै
नंग्रा तिखारेर बसेका
ब्वाँसाहरु
जाल बुन्दै बसेका
माकुराहरु स्विकार्य छैन
मेरो मष्तिष्क अचेल
यो राज्यसत्तालाई
धावा बोल्न चाहन्छ
लल्कार्न चाहन्छ
रक्तपिपाशुहरुका
ति फर्मानहरुलाई
देशको तालाचाबी
बुँख्याचाहरुको हातमा सुम्पि
राष्ट्रियताको खोक्रो नारा बोल्ने
कंकालहरुको आवाज
मलाई स्विकार्य छैन !!