गणतन्त्र

भोक र शोकले ग्रसित मन
अनिँदो कयौँ रात कटाएका आँखाहरु
रंगिन सपनाको च्यादर फालेर
ब्ल्याक एन्ड ह्वाइट जिन्दगीको
रमिते बन्दैछ!
बर्षौँ अगाडी आफ्नै छोरो
आफ्नै आँखा सम्मुख
छातीको भ्वाङ्भ्वाङ्ती प्वालबाट
अन्तिम स्वास फालिरहेको क्षण
स्मृतीमा ताजा बनाउँदै
पिँठ्युँमा नाम्लो बोकी
सहरका गल्ली गल्ली
एक पेट खाने आशमा
च्यातिएको दौरा सम्हाल्दै
नुनिँलो पानीले नुहाउँछ सँधै
र हिँड्छ त्यही बाटो हुँदै
त्यो अग्लो आकाशिय भवन
जस्लाई उ यमलोक भन्छ!
रगतका फाल्साहरु बेचेर
युवाका सपनाहरु लुटेर
सडकबाट सदन हुँदै गएको लुटेरा
आज श्रीपेच बिनाको महाराज भयो
सम्झेर त्यही कलुसित अनुहार
पिच्च थुक्छ गेटै छेउमा
अनि भन्छ,"गणतन्त्र मुर्दावाद!"

भुगोलपारी

अचेल झर्को लाग्छ मलाई
चुरा बजेको आवाज
छुनछुन पाउजुको धुन
बन्धन झैँ लाग्ने पोतेको डोरो
चुडाउँ झैँ लाग्छ
लाग्छ भागेर जाउँ
यो भुगोल भन्दा पनि पर
यति पर जहाँ
कोकिल कन्ठ सुनियोस्
मानबले मानबकै आरधना गरोस्
पुजोस् सत्कारले मष्तिष्कलाई
झुकोस् देब प्रेमको सामु
मुस्कुराउन फुल निर्धक्क बागमा
बगुन नदि निसन्देह स्वच्छ
स्वतन्त्र फैलिउन शान्तीको धुन
यो उद्देलित मन
कल्पन्छ अचेल
यसै यसै अनायसै
तर लाग्छ शंका
यो भुगोलभन्दा पारी
छ कि पो दुनियाँ ???

भँबरा(एक प्रेम)

भँबरा फुलको सौखिन
चुसेर रस भाग्छ पर पर
फर्कन्न कहिल्यै त्यो बागमा फेरी
मुर्झाउँछ फुल
शोकमै पलभर
म सोच्छु अक्सर
तिमी र भबँरामा के फरक छ?
फुलको उपमा दिइ
चुम्दै मेरा अंग अंग
रित्याउँदै रस यौबनको
कतै टाढाको सफर
तय गर्दैछौ तिमी
बेशक मेरा भोगाईहरु
मेरै बर्बादीको सबुत बन्दै
खबरदारी गरिरहन्छ पल प्रतिपल
तरै पनि
म लुटाउन इच्छुक
मेरो सर्बश्व कुमारित्व
लैलाको भुमिकामा
प्यासी मजनुको बाहुपासमा
किन किन पत्तो छैन
म सोध्छु
एकलास यो सन्नाटालाई
के प्रेम यस्तै हुन्छ??