अात्मरति

किन मौन छौ?
पोख न मनका भडासहरु
घुर्क्याउ सराप जे गर
आफु खुसी गर
नसोच म दुख्छु कि भनी
तिमी दुखेर म खुसी रहनु
हत्केलाले सुर्य छेक्नुजस्तै हो
बुझ न प्रिय
मन आसपास भौँतारिरहन्छ
खोज्छ तिम्रै सामिप्यता
तिमी भएर पनि नहुनुको पिडा
शब्दले ग्रहण गर्दैनन्
तिमी मेरो हौ;
म आत्मरतिमा रमाइरहेछु
तिमी भ्रम बिच्छाइरहेछौ
यो कस्तो बिडम्बना?